عشق عاقلانه
افلاطون مي گه: " اگه با دلت چيزي يا کسي رو دوست داري زياد جدي نگيرش، چون ارزشي نداره، چون کار دل دوست داشتنه، مثل کار چشم که ديدنه، اما اگه يه روز با عقلت کسي رو دوست داشتي، اگه عقلت عاشق شد، بدون که داري چيزي رو تجربه مي کني که اسمش عشق واقعيه
5 Comments:
At 6:59 AM, Anonymous said…
سلام
افلاطون هم عجب استعدادی بوده ها
اگه به این راحتی ها میشد فهمید چه کاری از روی حسه و چه کاری از روی عقل اونوقت کلی از مشکلات انسانی حل میشد. من شخصا نمیتونم بین حس و عقل تمایزی قائل بشم...
مشکل وبلاگم هم حل شد
مرسی
خوش بگذره
At 7:04 AM, Anonymous said…
راستی چرا اینقدر دیر به دیر مینویسید؟
At 1:47 PM, Anonymous said…
جمله در متن است که معنا میابد. عشق افلاطونی ست که چنین توصیف شده: برتر از حس و شهوت، برخاسته از عقل فرزانگان در انتخاب همدم مناسب، فراتر از زمان، به عقلی نوظهور در پسران نوجوان. که در آن عاشق بیشتر معلم و حامیست و معشوق بیشتر مرید و مفعول! عقل همجنس باز یونانی را همان عقل کنونی میبینی؟!!!!!!!!!
At 9:05 PM, Anonymous said…
ba gofteye ali vahshatnak movafegham
be ghole shaer
مرز در عقل و جنون باریک است
کفر و ایمان چه بهم نزدیک است
At 5:30 AM, Anonymous said…
با توجه به حرف آقای افلاطون میشه به این نتیجه رسید که "دیدن" وقتی ارزش داره که گوش ببینه!!! چون چشم کارش دیدنه
من کاملا نخالفم با حرفش. دوست داشتن اگه با دل واقعی باشه ارزش داره! مشکل اینجاس که یه چیزایی با دل مجازی دوست داشته میشن
Post a Comment
<< Home