طفلکی

نمی دونم چرا آدما وقتی شرايط بدی دارن يا مثلاً مورد ظلم واقع شدن همش می گن: "نمی خوام دل کسی برام بسوزه"، "نياز به دل سوزی ندارم".

احساس می کنم اين يه جور ژسته. ژست اراده، ژست قدرت يا نمي دونم يه چيزی تو اين مايه ها. مگه اشکالش چيه؟ چه عيبی داره دل کسی واسه آدم بسوزه؟ من خيلی وقتا دلم می خواد دل کسی به حالم بسوزه يا مثلاً يکی بهم بگه:" آخی، طفلکی!"